Vormen van zijn, hun soorten en kenmerken

Het begrip verwijst naar een van de systeemvorming in de filosofie. Verschillende wetenschappers in verschillende historische perioden hebben dit concept op hun eigen manier geïnterpreteerd. Zij zijn echter allemaal ermee over eens dat het bestaan, de vormen van zijnde zijn, die de kenmerken zijn, analyseren en begrijpen welke de antwoorden op dergelijke fundamentele vragen vinden als de oprichting en ontwikkeling van de omringende wereld. Op dit moment moet de meest complete filosofische definitie van zijn worden beschouwd als een filosofische categorie die de hele reeks van de mensgemaakte en natuurlijke en kosmische dingen en fenomenen omvat.

Het concept om als een filosofisch probleem te zijn, omvat een hele reeks componenten. Ten eerste is het de overweging van de omringende natuur en de kosmos als geheel als een integraal systeem dat bepaalde wetten gehoorzaamt. Ten tweede blijft het niet onveranderd, het ontwikkelt zich voortdurend en verandert, in overeenstemming met zijn interne logica. Derde, in zijn ontwikkeling, gaat door het proces van het overwinnen van veel tegenstrijdigheden die van invloed zijn op zijn fundamentele manifestaties en vormen.

De basisvormen van het bestaan kunnen in het volgende formulier worden weergegeven:

1. Materieel bestaan, dat alle manifestaties van bepaalde natuurverschijnselen, dingen, processen omvat. Het belangrijkste kenmerk van deze vorm van zijn is zijn absoluut objectieve aard, evenals het feit dat het primair is in relatie tot een ander formulier. Het fundamentele bewijs van de onverschilligheid en objectiviteit van materieel natuurlijk wezen is het feit dat de laatste in veel opzichten ondanks de vrij actieve en destructieve activiteit van de mens afhankelijk blijft van zijn omgeving.
2. Het materiaal is van de mens, die dergelijke componenten omvat als het fysieke bestaan van de mens als onderwerp van de dierenwereld, evenals het sociale bestaan van de mens in deze of andere sociaal-historische omstandigheden. Hierbij is het de moeite waard te benadrukken dat het materiële bestaan van een persoon op twee manieren manifesteert: enerzijds werkt het als onderdeel van de levende natuur, "primair wezen", maar anderzijds bestaat het niet gewoon in deze omstandigheden, maar verandert ze ook actief , De belangrijkste schepper van het zogenaamde 'secundaire wezen' zijn. Deze twee vormen, die in veel opzichten in concurrentie met elkaar zijn, hebben een beslissende invloed op een persoon's begrip van zichzelf en de samenleving in deze of die historische periode.
3. Geestelijk wezen, dat ook kan worden vertegenwoordigd in de vorm van twee onderling verbonden en vaak tegengestelde componenten - de individuele spiritualiteit en spiritualiteit die inherent is aan de gehele mensheid. Allereerst moet hier opgemerkt worden dat deze term zelf de interactie van het bewuste en het onbewuste in het menselijk leven, creativiteit, moraliteit, het proces van cognitie uiteindelijk betekent. In dit geval is individuele spiritualiteit een persoon's cognitie van zichzelf, een bewustzijn van zichzelf als creatief persoon, in staat om de omliggende realiteit te veranderen. De belangrijkste manifestatie van de universele spiritualiteit is het enorme culturele erfgoed dat door de mensheid in zijn hele geschiedenis is opgebouwd. Dit is literatuur, en schilderen, en muziek, en architectuur met beeldhouwwerk. Maar naast deze materiële manifestaties van universele spiritualiteit, zijn er ook morele principes, en verschillende filosofische ideeën en publieke staatsteorieën. Beide deze vormen van niet alleen elkaar aanvullen, maar ook bijdragen tot wederzijdse ontwikkeling en geestelijke verbetering van de mensheid. Er moet worden erkend dat geestelijk wezen vandaag niet minder belangrijke rol speelt dan natuurlijk en materieel.