Het evangelie van Johannes: de interpretatie van de oude tekst

Het Evangelie van Johannes is een van de vier verhalen van het christelijke evangelie, opgenomen in de canon van de Heilige Schrift. Het is bekend dat geen van deze boeken bewezen auteurschap had, maar er wordt traditioneel geloofd dat elk evangelie geschreven is door de vier discipelen van Christus - de apostelen. Volgens het getuigenis van bisschop Irenaeus of Lyons, een bepaalde politicraat die John persoonlijk wist, beweerde hij dat hij de auteur was van een van de versies van het 'Goede Nieuws'. De plaats van dit evangelie in theologische en theologische gedachte is uniek, omdat de tekst ervan niet alleen en niet zozeer een beschrijving is van het leven en de voorschriften van Jezus Christus als de presentatie van Zijn gesprekken met discipelen. Geen wonder dat veel onderzoekers geloven dat het verhaal zelf werd gevormd onder invloed van het gnosticisme, en onder de zogenaamde ketters en onorthodoxe stromingen was het erg populair.

Interpretatie van het Evangelie van Johannes in de vroege periode

Het christendom voor het begin van de vierde eeuw was niet een dogmatische monoliet, maar een onbekende leer voor de Hellenische wereld. Historici geloven dat het Evangelie van Johannes die tekst was die positief werd ontvangen door de intellectuele elite van de oudheid, omdat het zijn filosofische categorieën leende. Deze tekst is heel interessant om de relatie tussen geest en materie, goed en kwaad, vrede en God te verklaren. Het is niet voor niets dat de prolog die het Evangelie van Johannes opent, spreekt van de zogenaamde Logos. "God is het Woord," verklaart de Schriftschrijver openlijk (Evangelie van Johannes: 1.1). Maar de Logos is een van de belangrijkste categoriale structuren van de oude filosofie. Men krijgt de indruk dat de echte auteur van de tekst geen jood was, maar een Grieks die een uitstekend onderwijs had.

De vraag van de proloog

Zeer mysterieus is het begin van het Evangelie van Johannes - de zogenaamde proloog, dat wil zeggen hoofdstukken 1 tot en met 18. Het begrip en de interpretatie van deze tekst over de tijd werd de struikelblok binnen het orthodoxe christendom, op basis waarvan de theologische rechtvaardigingen voor de oprichting van de wereld en theodicy werden afgeleid. Neem bijvoorbeeld de beroemde frase, die in de synodale vertaling ziet eruit: 'Alles is door Hem begonnen (dat wil zeggen God), en zonder Hem is er niets gebeurd dat is ontstaan' (Jn: 1,3). Als u echter naar het Griekse origine kijkt, blijkt dat er twee oude manuscripten van dit evangelie zijn met verschillende varianten van het schrijven. En als een van hen de orthodoxe versie van de vertaling bevestigt, klinkt de tweede als volgt: 'Alles door Hem is begonnen, en zonder Hem is niets ontstaan'. Bovendien werden beide varianten door de kerkvaders gebruikt tijdens het vroege christendom, maar later was het de eerste versie die de kerktraditie meer 'ideologisch waar' heeft binnengebracht.

De gnostici

Dit vierde evangelie was zeer populair onder verschillende tegenstanders van de orthodoxe dogma's van het christendom, die ketters genoemd werden. In tijden van het vroege christendom waren ze vaak gnostici. Zij ontkende de lichamelijke incarnatie van Christus, en daarom hebben veel passages uit de tekst van dit evangelie, die de zuiver spirituele aard van de Heer rechtvaardigen, geschikt gemaakt voor hun smaak. In het gnosticisme is God, die "boven de wereld" is, vaak tegenstrijdig, en de Schepper van ons onvolmaakt wezen. En het Evangelie van Johannes geeft redenen om te geloven dat de regel van het kwaad in ons leven niet komt van de hemelse Vader. Het spreekt vaak over de oppositie van God en de Wereld. Geen wonder dat een van de eerste tolken van dit evangelie een van de discipelen was van de beroemde gnostische valentijn - Herakleion. Bovendien, onder de tegenstanders van orthodoxie, was hun eigen apocrypha populair. Onder hen waren de zogenaamde 'Johannes's Vragen', die verwijzen naar de geheime woorden die Christus aan zijn geliefde discipel vertelde.

"Meesterwerk van Origen"

Dus de opmerkingen van de oude theoloog aan het Evangelie van John Fransen, onderzoeker Henri Cruzel. In zijn werk bekritiseert Origen de Gnostische benadering van de tekst, terwijl hij zijn tegenstander uitvoerig aangeeft. Dit is een exegetisch werk waarin een bekende Griekse theoloog enerzijds onortodoxe interpretaties verzet, en anderzijds spreekt hij zelf verschillende theses voor, waaronder die met betrekking tot de aard van Christus (hij gelooft bijvoorbeeld dat de mens van zijn eigen essentie naar de engelen moet bewegen) Die werden later ketters gezien. In het bijzonder gebruikt hij ook de versie van de vertaling van Ying: 1,3, die later als ongemakkelijk wordt herkend.

Interpretatie van het evangelie van John Chrysostom

Orthodoxie is trots op zijn beroemde tolk van de Schrift. Zij hebben terecht John Chrysostom. Zijn interpretatie van dit evangelie gaat uitgebreid aan bij de interpretatie van de Schriften, beginnende met het Oude Testament. Hij toont een grote eruditie aan, probeert de betekenis van elk woord en zin te openbaren. Zijn interpretatie speelt een overwegend polemische rol en is gericht tegen tegenstanders van orthodoxie. Bijvoorbeeld, de bovenstaande vertaling van Ying: .1,3 John Chrysostom erkent ten slotte als ketters, hoewel hij voor hem de gewaardeerde Vaders van de Kerk, in het bijzonder Clemens van Alexandrië, genoot.

Toen het evangelie in politieke zin werd geïnterpreteerd

Het klinkt misschien verrassend, maar de interpretatie van de Schrift werd gebruikt om massavernietiging, vernietiging van ongewenste mensen en jagen te rechtvaardigen. Dit verschijnsel is duidelijkst gemanifesteerd in de geschiedenis van de Rooms-Katholieke Kerk. Op het moment van de oprichting van de Inquisitie werd in hoofdstuk 15 van het evangelie van Johannes de theologen gebruikt om de verbranding van ketters op het spel te rechtvaardigen. Als we de regels van de Schrift lezen, geven ze ons een vergelijking van de Heer met de wijnstok en zijn discipelen met de takken. Nu, als u het Evangelie van Johannes bestudeert (15 hoofdstuk, vers 6), kunt u woorden vinden over wat u zou moeten doen met degenen die niet in de Heer wonen. Zij worden, zoals takken, afgesneden, verzameld en in het vuur geworpen. Deze metafoor van de middeleeuwse advocaten van het kanonrecht slaagde erin om letterlijk te interpreteren, waardoor er goede "wreedheden" werden gegeven. Hoewel de betekenis van het Evangelie van Johannes volledig in tegenspraak is met deze interpretatie.

Middeleeuwse dissidenten en hun interpretatie

Tijdens de regering van de Rooms-Katholieke Kerk was ze tegenstander Zogenaamde ketters. Moderne seculiere historici geloven dat dit mensen waren waarvan de opvattingen verschillen van de 'gedikteerde bovenstaande' dogma's van de spirituele autoriteiten. Soms werden ze georganiseerd in gemeenschappen die zich ook kerken noemden. De meest formidabele tegenstanders van katholieken in dit verband waren katharen. Zij hadden niet alleen hun eigen geestelijkheid en hiërarchie, maar ook de theologie. Hun favoriete Schrift was het Evangelie van Johannes. Zij vertaalden het in de nationale talen van de landen waar ze door de bevolking werden ondersteund. De tekst in de Occitaanse taal heeft ons bereikt. Daarin hielden zij zich bij die versie van Prolog's vertaling, die door de officiële kerk werd afgewezen en gelooft dat het zo mogelijk is om de aanwezigheid van de kwade bron te rechtvaardigen die God tegenstelt. Bovendien hebben ze dit hoofdstuk 15 geïnterpreteerd, zij benadrukte de vervulling van de geboden en het heilige leven, en niet de nakoming van dogma's. Hij die Christus volgt, verdient het om Zijn vriend te noemen - zo'n conclusie die zij van het Evangelie van Johannes maakten. De avonturen van verschillende interpretaties van de tekst van de Schriften zijn instructief genoeg en laten zien dat elke interpretatie van de Bijbel zowel voor het voordeel van de mens als voor hem kan worden gebruikt.