Volapuk is een kunstmatige en langdurige taal

In onze tijd is niet elke eenvoudige en zelfs hoogopgeleide persoon bekend met de term "volapuk". Dit ietwat belachelijk en vreemd woord kwam tot ons uit Duitsland aan het eind van de XIX eeuw en werd bekend als een kunstmatig gecreëerde taal. Het werd gesproken en geschreven door de wereld elite, waaronder artsen, filologen, schrijvers en sterrenkundigen.

De auteur van het taalmeesterwerk

Dus, Volapuk is een internationale taal die in 1879 werd opgericht door een Duitse katholieke priester genaamd Johann Martin Schleiere. In mei van dit jaar in de Beierse regio kwam de meest gewone krant uit, maar als bijlage daaraan volgde een heel project. Het bevat grammaticale, morfologische en vele andere kenmerken van een kunstmatig gecreëerde taal die bestemd is voor opgeleide mensen van de hele wereld. Een jaar later schreef Schleiher een boek dat de titel "Volapuk - de wereldtaal" kreeg. Nog een jaar is afgelopen, en in deze nieuwe en nog onontdekte taal begon de krant te worden gedrukt, en later werd het eerste internationale congres gehouden.

Jaren populariteit

Ongeveer 1884 in heel Europa, en ook gedeeltelijk in Amerika en in geavanceerde Aziatische landen, is Volapuk een zeer populaire en gestudeerde taal. Talrijke tijdschriften en kranten worden erop gedrukt, het wordt gestudeerd in cursussen, in scholen en universiteiten. Veel wetenschappers gebruiken volopyuk in hun proefschrift en werk. De zaak werd ook geregistreerd toen de kunstmatig gecreëerde taal voor de persoon inheems werd. Het gaat om de dochter van de Duitse Volapuk-onderzoeker Henry Kone, met wie de vader uit de luier heeft gesproken in een taal die voor hem de voorwerp van passie werd. Tot de 1890's was de hele wetenschappelijke wereld letterlijk ingewikkeld, niet alleen in het bestuderen van volapuk, maar ook in haar constante toepassing in het werk en het dagelijks leven.

De basis van de taal

We hebben al vastgesteld dat Volapuk een kunstmatige taal is, maar hoe en op welke basis is het ontstaan? Laten we beginnen met zijn auteur - een priester die in Duitsland was, daarom sprak hij Duits al zijn leven. Zijn doel was om een prototype van zijn moedertaal en schrijven te creëren, maar met enkele aanpassingen, die volgens hem de hele foto vereenvoudigen. Het alfabet was gebaseerd op het Latijn, aangevuld door verschillende niet-bestaande vokalen. De lexicale samenstelling is het meest herkenbare woord in de talen van de Romano-Duitse familie, maar hun wortels zijn niet meer herkend. Het is de moeite waard om tegelijk te zeggen dat de moedertaal van de Duitse taal in Volapuk al zijn moeilijkste eigenschappen heeft verwijderd, bovendien vermenigvuldigd en werd ze nog meer merkbaar en complex. Het meest opvallende voorbeeld hiervan is de lange woorden, bestaande uit drie of vier delen.

Wat was de eenvoud van de taal?

Op het eerste gezicht leek het altijd dat volapuk - dit is een eenvoudige taal, het is makkelijk om te leren en te onthouden. Het feit is dat sommige aspecten inderdaad heel uitnodigend waren:

• Er was geen gecompliceerde orthografie.
• Er was niet zoiets als een tweetalig nummer (het komt meestal alleen voor in het Russisch en Arabisch).
• Er waren geen dubbelzinnige woorden.
• De stress was altijd opgelost.

We kunnen zeggen dat de charme van Volapuka daar eindigde. Wat iedereen tegenkwam, die in de toekomst probeerde te leren, is als een verzameling van alle complexiteiten van de Duitse, Engelse, Spaanse en zelfs Russische talen, aangevuld met fictieve vormen en beurten.

Dalende populariteit

Door de jaren heen was de cryptograaf van de Volapuk Auguste Kerkhoffs, die na de bestudering van deze taal onmiddellijk al zijn tekortkomingen identificeerde. Met nadruk op de nadelen van de auteur - Martin Sheleier, heeft hij de protest van deze laatste uitgedaagd. De priester dringde erop aan dat deze taal zijn hersenschild is, waarin er niets te veranderen is. Dit conflict heeft een verdere splitsing veroorzaakt, waarbij vele aanhangers van Volapuk in andere taalprojecten - Idiom Neutraal en Esperanto. Terloops, de uitkomst van de laatste taal in 1887 verergerde de situatie van Volapuk. Esperanto was veel lexischer en grammaticaal, daarin waren alle woorden herkenbaar en zelfs vereenvoudigd.

Nu is Volapuk een dode taal, waarop zelfs de meest geheim wetenschappelijke kranten en tijdschriften niet meer publiceren. Hij wordt niet gestudeerd aan de filologische faculteiten, wordt niet onderwezen in postdoctorale vakken.