Interactie van lichamen. Definitie en types

Interactie is een actie die wederzijds is. Alle lichamen zijn in staat om met elkaar te communiceren door middel van mechanische beweging, traagheid, kracht, dichtheid van materie en, in feite, de interactie van lichamen. In de fysica wordt de werking van twee lichamen of een systeem van lichamen op elkaar genoemd, interactie. Het is bekend dat het karakter van hun gedrag verandert wanneer de lichamen samenkomen. Deze veranderingen zijn wederkerig. Wanneer de lichamen verdund zijn aan significante interactieafstanden, verdwijnen ze.

Als de lichamen elkaar interpreteren, wordt het resultaat altijd gevoeld door alle lichamen (immers, wanneer er iets is getroffen, volgt het altijd een uitbetaling). Zo bijvoorbeeld, in biljart, wanneer een cue de bal raakt, vliegt de laatste veel sterker dan de cue, die door de inertheid van de lichamen wordt verklaard. De soorten en maten van de interactie van lichamen worden nauwkeurig bepaald door dit kenmerk. Sommige lichamen zijn minder inert, anderen meer. Hoe groter de massa van het lichaam, des te groter is de traagheid. Het lichaam, interactie, verandert zijn snelheid langzamer, heeft een grotere massa en is meer inert. Het lichaam, dat zijn snelheid sneller verandert, heeft minder massa en is minder inert.

Sterkte is een maatregel die de interactie van lichamen meet. Fysica identificeert vier soorten interacties die niet tegen elkaar reduceren: elektromagnetisch, zwaartekrachtig, sterk en zwak. Vaak voorkomt de interactie van lichamen wanneer ze in aanraking komen, wat leidt tot een verandering in de snelheden van deze lichamen in het traagheidsreferentiekader, dat wordt gemeten door de kracht tussen hen. Dus, om een stalled auto op te zetten, geduwd door handen, is het nodig om kracht uit te oefenen. Als het nodig is om het naar boven te duwen, dan is het veel moeilijker te doen, omdat het veel kracht vereist. De beste optie zou zijn om kracht aan te leggen langs de weg. In dit geval worden de grootte en de richting van de kracht aangegeven (let op dat de kracht een vectorhoeveelheid is).

Interactie van lichamen is ook onder invloed van mechanische kracht, het gevolg hiervan is de mechanische beweging van lichamen of delen daarvan. Kracht is niet het doel van contemplatie, het is de oorzaak van beweging. Elke actie van een lichaam in relatie tot een ander manifesteert zich in beweging. Een voorbeeld van de werking van de mechanische kracht die beweging genereert, is het zogenaamde "domino-effect". Vaardig geplaatste domino's vallen elkaar na elkaar en passeren de beweging verder langs de rij als u de eerste knok duwt. Er is een overdracht van beweging van een inerte figuur naar een andere.

Interactie van lichamen in contact kan niet alleen leiden tot de vertraging of versnelling van hun snelheden, maar ook naar hun vervorming - een verandering in volume of vorm. Een levendig voorbeeld is een vel papier, samengeperst in zijn hand. Door krachtig te handelen, leiden we tot een versnelde beweging van delen van dit vel en zijn vervorming.

Ieder lichaam weerstaan vervorming wanneer het probeert te strekken, knijpen, buigen. Van de kant van het lichaam beginnen de krachten die het voorkomen (elasticiteit) te handelen. De kracht van elasticiteit wordt geopenbaard aan de kant van de lente ten tijde van de verlenging of samentrekking ervan. De lading, die door het touw op de grond wordt getrokken, wordt versneld, omdat de elastische kracht van het gerekte koord optreedt.

Interactie van lichamen tijdens het glijden langs het oppervlak scheidt ze niet tot vervorming. Bijvoorbeeld bij het glijden van een potlood op een glad oppervlak van een tafel, ski's of sleeën op gecomprimeerde sneeuw, is er een kracht die voorkomt dat er glijdt. Dit is de kracht van wrijving, die afhankelijk is van de eigenschappen van de oppervlakken van de interactieorganen en op de krachten die hen tegen elkaar drukken.

Interactie van lichamen kan op afstand optreden. De acties van aantrekkelijkheidskrachten, ook wel gravitatiekrachten genoemd, komen tussen alle lichamen rond, die alleen zichtbaar zijn wanneer de lichamen dimensies hebben van sterren of planeten. De zwaartekracht wordt gevormd door de zwaartekracht van een astronomisch lichaam en de centrifugale krachten die door hun rotatie worden veroorzaakt. Zo trekt de Aarde de Maan, de Zon trekt de Aarde, zodat de Maan rond de Aarde circuleert en de Aarde op zijn beurt draait om de Zon.

Op afstand werken ook elektromagnetische krachten. Ondanks het gebrek aan het aanraken van een lichaam, draait de kompasnaald altijd langs de magnetische veldlijn. Een voorbeeld van de werking van elektromagnetische krachten is statische elektriciteit, die vaak op het haar verschijnt bij kammen. De scheiding van de kosten op hen is te wijten aan de wrijvingskracht. Haar, positief laden, beginnen elkaar af te stoten. Dergelijke statica ontstaan vaak bij het aanbrengen van een trui, met hoofddressen.

Nu weet je over de interactie van lichamen (de definitie bleek heel uitgebreid!).