Het Romeinse cijfer systeem - het is mooi, maar het is moeilijk?

Het Romeinse cijfer systeem was gebruikelijk in Europa in de Middeleeuwen, maar te wijten aan het feit dat het was lastig om te gebruiken, vandaag de dag is het bijna nooit gebruikt. Het verving de meer eenvoudige Arabische cijfers, waardoor het rekenkundig is veel meer eenvoudig en gemakkelijk.

Als de basis van het Romeinse systeem wordt gehouden met machten van tien, en hun helft. In het verleden, man had geen behoefte voor het opnemen van grote en lange nummers, zodat een reeks fundamentele cijfers oorspronkelijk eindigde in een duizend. De nummers zijn geschreven van links naar rechts, en hun som en vertegenwoordigt een bepaald aantal.

Het voornaamste verschil ligt in het feit dat het Romeinse cijfer systeem nonpositional. Dit betekent dat de opstelling van de gegevens in het record nummer de waarde niet aangeeft. Romeinse cijfer "1" is geschreven als «I». Nu hebben we de twee eenheden met elkaar en kijken naar hun betekenis: «II» - dit is gewoon het Romeinse cijfer 2, terwijl "11" in de rooms-calculus wordt geschreven als "de XI". Naast andere figuren basiseenheid daarin worden beschouwd als vijf, tien, vijftig, honderd, 501.000, die worden aangeduid met V, X, L, C, D en M.

In het decimale stelsel vandaag de dag gebruiken we, zoals in 1756 het eerste getal verwijst naar het aantal van duizenden, de tweede - honderden, de derde - tientallen, en de vierde is het aantal eenheden. Daarom heet het positioneringssysteem, en het berekenen van het gebruik ervan door toevoegen van de respectieve bits van elkaar. Het Romeinse cijfer systeem is heel anders opgesteld: het heeft de waarde van gehele getallen onafhankelijk van de volgorde verslagaantallen. Bijvoorbeeld, te vertalen het nummer 168 moet worden aangenomen dat het allemaal kan worden verkregen uit de basiskarakters: als het cijfer naar links meer dan de juiste cijfers, zijn deze nummers weggenomen, in een ander geval - gevouwen. Aldus 168 wordt geschreven als deze CLXVIII (C-100, LX - 60, VIII - 8). Zoals u kunt zien, het Romeinse cijfer systeem biedt nogal omslachtig een record aantal, waardoor het zeer lastig het optellen en aftrekken van grote aantallen, niet op het gedrag van hun delen en vermenigvuldigen operaties te noemen. De Romeinse systeem heeft nog een groot nadeel, namelijk het gebrek aan nul. Daarom is het tegenwoordig uitsluitend gebruikt om te verwijzen naar hoofdstukken in boeken, nummering eeuwen, gedenkdagen, waar er geen noodzaak voor het uitvoeren van rekenkundige bewerkingen.

In het dagelijks leven is het veel gemakkelijker om het decimale stelsel, de waarde van de nummers in die is gerelateerd aan het aantal hoeken in elk van hen te gebruiken. Ze verscheen voor het eerst in de VI eeuw in India, en de personages in het permanent verankerd alleen voor de zestiende eeuw. In Europa, de Indische cijfers, de zogenaamde Arabische dringt door het werk van de beroemde wiskundige Fibonacci. Het gehele getal en breukdelen Arabische systeem scheiden gebruik een komma of punt. Maar in computers meestal gebruikt het binaire systeem, die gebruikelijk is in Europa, dankzij het werk van Leibniz, dat is te wijten aan het feit dat de triggers worden gebruikt in computer-technologie, die kunnen worden slechts twee werkende posities.